Psychoterapia
Psychoterapia psychodynamiczna jest metodą terapii problemów i zaburzeń psychicznych wywodzącą się z psychoanalizy. Podstawowe założenie obu tych podejść głosi, iż nieświadome popędy psychiczne, nie mogąc przedostać się do świadomości i zostać zrealizowane, ujawniają się w postaci objawów chorobowych.
Psychoterapię psychodynamiczną od psychoanalizy różni przede wszystkim dynamiczna diagnoza, która jest formułowana wspólnie z pacjentem podczas całego procesu terapeutycznego; większa aktywność terapeuty, który nie tylko wysłuchuje pacjenta a następnie dokonuje interpretacji, ale także prowadzi z pacjentem dialog; kontakt pacjenta i terapeuty twarzą w twarz w pozycji siedzącej.
Do podstawowych założeń psychoterapii psychodynamicznej należą:
– przyczyną objawów mogą być wewnętrzne konflikty i deficyty rozwojowe,
– mechanizmy obronne są wytwarzane w celu uniknięcia konsekwencji konfliktu,
– zaburzenia zachowania w życiu dorosłym mają swoje źródło we wczesnych doświadczeniach dziecięcych,
– wewnętrzne reprezentacje doświadczeń powstają wokół relacji interpersonalnych,
– doświadczenia z ważnymi osobami z przeszłości replikują się podczas terapii w postaci przeniesienia i przeciwprzeniesienia,
– wgląd jest ważnym czynnikiem leczącym.
W psychoterapii psychodynamicznej można wyróżnić dwa główne typy terapii:
terapia wglądowa, której celem jest rozwiązanie konfliktów wewnętrznych, usunięcie niektórych mechanizmów obronnych oraz redukcja objawów. Treści nieświadome i podświadome są analizowane. Terapeuta jest mniej aktywny, za to konfrontujący i interpretujący. Celem interpretacji ma być uzyskanie przez klienta wglądu. Taki proces jest najczęściej długotrwały, a jego efektem są znaczące zmiany w osobowości pacjenta oraz znaczna poprawa jego sposobie funkcjonowania w życiu.
terapia wspierająca, której celem jest odzyskanie równowagi emocjonalnej, redukcja strachu i lęku, adaptacja do wydarzeń dnia codziennego. Terapeuta jest dość aktywny, zachęca do dialogu, unika interpretacji i innych technik mających wywołać mechanizmy obronne. Terapia wspierająca może być krótko i długoterminowa.
Psychoterapię psychodynamiczną można stosować z sukcesem w przypadku całego spektrum problemów i zaburzeń psychicznych. Najczęściej wykorzystywana jest w leczeniu zaburzeń nerwicowych i lękowych, zaburzeń afektywnych, w tym objawówdepresyjnych, zaburzeń osobowości oraz w problemach w nawiązywaniu i utrzymaniu satysfakcjonujących relacji z innymi.
Ważnym elementem psychoterapii psychodynamicznej jest ustalenie i utrzymanie settingu (zbioru zasad) obowiązującego podczas terapii. Dotyczy on regularnych spotkań odbywających się w gabinecie zawsze z tą samą częstotliwością (raz lub dwa razy w tygodniu) i o tej samej porze, a także ustaleń w sprawie spóźnień, odwoływania sesji i płatności za terapię.